Eyþór H. Ólafsson

Í hvaða veruleika ætli þessi maður lifi? Allavega ekki þeim sama og megin þorri þjóðarinnar og sennilega stjórnarandstaðan líka með Lilju Mósesdóttur í broddi fylkingar!

Þetta snýst ekki bara um gjaldþrot heimila heldur líka um réttlæti, það er ekkert réttlæti í því að skuldir almennings hækki langt umfram kaupmátt á fáeinum mánuðum jafnvel þótt hluti fólks geti með herkjum staðið undir því. Nú hefur svokölluð millistétt í samfélaginu, þ.e. burðarásinn sem stendur undir skatttekjunum, fengið meira en nóg af aðgerðarleysinu og þá er stjórninni ekki sætt lengi í viðbót.

Núverandi ríkisstjórn á að fara frá og það strax, hún hefur alltof lengi fengið frið til að gera ekki neitt að viti og valdið með því stórskaða fyrir íslenskt samfélag!

	Þverpólitísk samstaða um aðgerðir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Eftirfarandi mótmæli sendi undirritaður á sogv@vjp.is í gær: 

Ég vil hér með koma á framfæri mótmælum við ýmis ákvæði verndaráætlunar Vatnajökulþjóðgarðs, 24. júní 2010.2. laga um Vatnajökulsþjóðgarðs: „Markmiðið með stofnun Vatnajökulsþjóðgarðs er að vernda landslag, lífríki, jarðmyndanir og menningarminjar svæðisins og gefa almenningi kost á að kynnast og njóta náttúru þess og sögu. Auðvelda skal almenningi aðgengi að þjóðgarðinum eftir því sem unnt er án þess að náttúra hans spillist og veita fræðslu um náttúru, sögu og mannlíf svæðisins.
Verndarstig einstakra svæða eða landslagsheilda innan Vatnajökulsþjóðgarðs skal taka mið af verndarmarkmiðum þjóðgarðsins og annarri landnýtingu á viðkomandi svæði í samræmi við alþjóðlegar viðmiðanir um þjóðgarða og friðlýst svæði.“

Þessa grein tel ég góða og gilda og af hinu góða.  Ýmis ákvæði verndaráætlunarinnar tel ég hins vegar vera í algerri andstæðu við þessi lög og vera sprottin af þröngri sýn á ferðamennsku og einkaleyfahyggju.  Það er stórhættuleg stefna.

Ég mótmæli harðlega að eingöngu göngufólki sé heimilt að tjalda utan tjaldsvæða.  Ég hef ferðast í 40 ár á fjöllum bæði gangandi og á bíl og fullyrði að ég hef sem ökumaður ekki valdið meiri skemmdum á landslagi og gróðri en göngumaður sem tjaldar og eldar sér mat á prímus.   Ég mótmæli því harðlega að ég megi ekki tjalda eða opna tjaldvagninn minn að kvöldi nema á afmörkuðum tjaldsvæðum. Ég má ekki tjalda við hlið skálans, göngumaður má það hins vegar.  Komi ég að yfirfullum skála að kvöldi má ég ekki tjalda!  Hvað á ég þá að gera við fjölskyldu mína?  Þetta er fyrir neðan allar hellur. 

Einnig eru takmarkanir á ferðafrelsi um ýmsar leiðir tilgreindar.  Gamlir slóðar liggja þar um og allt í einu á að leyfa þeim einum að fara um slóðana sem hafa hagsmuni af því í atvinnuskyni þ.e. bændum og ferðaþjónustumönnum! Eða þeim takmarkaða hópi sem er fullfrískir göngumenn og geta borið byrðar sínar á bakinu.  Hvað um allan almenning? Á að einkavæða landið og brjóta þannig 2. grein laganna?  Ég mótmæli þessum ákvæðum verndaráætlunar harðlega.

Ég mótmæli harðlega að þjóðgarðsverðir megi loka svæðum án rökstuðnings, það býður upp á að geðþóttaákvarðanir ráði ríkjum og það er ekki fagleg nálgun.

Ég mótmæli harðlega að bönnuð verði akandi umferð um ýmsa þá slóða sem hafa verið í notkun í tugi ára og eru til á kortum.  Ég mótmæli að einhverjir útvaldir setjist niður og striki út slóða og velji og hafni hvað má fara og hvað ekki. Þekking þeirra á landinu er takmörkuð og sjónarmið ferðafólks sem notar aðra ferðamáta en eingöngu fætur sína, eða hefur atvinnu af ferðaþjónustu, þarf að koma að slíkum gjörningi.  Annað er ófært. Landið er okkar allra. 

Ég mótmæli harðlega öllum tilburðum í þá átt að einkavæða aðgang að íslenskri náttúru, einnig innan Vatnajökulþjóðgarðs.

Ég mótmæli harðlega að einhverjum sumarstarfsmanni einhverrar ferðaþjónustu verði treyst til að aka um landið en ekki mér, bara af því að hann er í vinnu hjá ferðaþjónustufyrirtæki.

Ég mótmæli harðlega að einhver fái að aka um landið bara af því að hann hefur keypt hreindýraveiðileyfi.

Ég mótmæli harðlega að einhver fái að aka um landið bara af því að hann er bóndi niðri í byggð.

Ég mótmæli harðlega að mér sé meinuð ferðamennska um ýmsa fallega staði landsins, sem ökufærir slóðar liggja til, bara af því að ég er fótafúin, með lítil börn, eða ekki göngufær af öðrum ástæðum.

Ég  hef alltaf stutt og styð enn bann við akstri utan vega nema á frosinni jörð og snjó, og allar aðgerðir sem sporna gegn skemmdum á viðkvæmri náttúru Íslands, en þetta er EKKI RÉTTA LEIÐIN.  –  Það hefur náðst mikill árangur síðustu áratugi vegna fræðsluáróðurs - það þekkja þeir sem ferðast hafa í langan tíma.

Það er óþolandi forsjárhyggja að það eigi að flokka fólk þannig að þeir sem ferðast með ökutækjum séu eitthvað annars flokks fólk og að því sé meinað að ferðast um tiltekin svæði með  vægast sagt mjög hæpnum röksemdum um náttúruspjöll. Þeir sem ekki geta farið um landið okkar án þess að valda náttúruspjöllum eiga að sæta refsingu en bestur árangur næst með jákvæðum áróðri og góðu uppbyggilegu eftirliti. Slíku starfi er aldrei lokið í landi einsog okkar og þannig ætti Vatnajökulsþjóðgarður að starfa.

Eitt dæmi um þann fáránleika sem birst getur í þessu samhengi: Það hefur stundum heyrst frá göngufólki að það sé óþolandi þegar t.d. gengið er á Hvannadalshnjúk ef það koma jeppar eða vélsleðar akandi að Hnjúknum eða einhversstaðar nærri. Ég gekk á Hvannadalshnjúk fyrir réttum tveimur árum og þá flaug bæði þyrla og flugvél yfir í lítilli hæð með tilheyrandi drunum sem rufu þá miklu kyrrð sem þarna var, hefði kannski átt að banna flugumferð þarna líka?

Ég hef ekið talsvert mikið bæði umhverfis og um Vatnajökul og fullyrði að fátt er meiri upplifun og fáir eiga þess kost að fara um þetta svæði nema þá akandi þar sem það er ekki öllum gefið að fara í meiriháttar gönguferðir um jökla.

Í umræddri verndaráætlun, sem að ýmsu leiti er áreiðanlega til bóta einsog fram kom hér í upphafi, birtist því miður líka fádæma forsjárhyggja og öfgar sem ekki eiga að líðast hér á landi fremur en annarsstaðar.

Með bestu kveðjum,

Eyþór H. Ólafsson

Kambahrauni 31,

810 Hveragerði

Kt. 290559-2359

Það var í besta falli furðulegt að hlusta á málflutning þeirra Jóhanns Haukssonar og Hallgríms Helgasonar í Silfri Egils í dag.

Hallgrímur er fullur af heift út í Sjálfstæðisflokkinn og leiðtoga hans í fortíð og nútíð og það er ekkert nýtt. Að heyra síðan hvernig Ragnar Reykás birtist í hans málflutningi er það sem veldur mér furðu. Það er útaf fyrir sig gott ef hann er, ásamt fleirum, að átta sig á því að e.t.v. hafi ríkisstjórnin ekki verið á réttri leið með Icesave samningana. Hann viðurkenndi jafnvel að forsetinn hafi haft rétt fyrir sér með því að hafna lögunum þótt hann hafi síðan verið opinberlega úthrópaður fyrir af fulltrúum stjórnarflokkanna með hætti sem ekki þekkist í sögu íslenska lýðveldisins.

Jóhann Hauksson var uppfullur af því að við ættum skilyrðislaust að borga Icesave og mættum allsekki valda okkur frekari álitshnekki með því að hafna því. Hann fór síðan háðulegum orðum um þjóðaratkvæðagreiðslur sem voru honum ekki til álitsauka. Semsagt enn ein rolan sem veit í raun lítið hvað hann er að tala um og stýrist af ómerkilegri pólitík en ekki málefnalegu mati á stöðunni.

Síðan var m.a. viðtal við hollenskan prófessor, Sweder Van Vijnbergen, sem komst alveg að kjarna málsins. Ábyrgðin er allsekki öll okkar Íslendinga og okkar eftirlits, heldur líka og ekki síður Seðlabanka Hollands og fjármálaeftirlits Bretlands. Þessar raddir eru sem betur fer að ná yfirhöndinni erlendis að því er virðist þótt þeir aðilar sem tóku rangar ákvarðanir í hollenskri og breskri stjórnsýslu hafi enn ekki áttað sig og vilji það e.t.v. ekki þar sem þeir halda að þeir myndu líta illa út við það.

Lykilatriðin í Icesave deilunni eru eftirfarandi:

1. Það er Breta og Hollendinga að koma og "rukka", þ.e. í raun að leita eftir samningum, ef þeir telja sig eiga eitthvað inni. Þeir tóku ákvörðun um að greiða út inneignir í Icesave án þess að hafa nokkuð fullnægjandi í hendi um að Íslendingar ætluðu eða yfirleitt ættu að greiða þann kostnað.
2. Landsbankinn var einkafyrirtæki sem varð gjaldþrota. Þegar slíkt gerist er það þrotabúið sem er notað til að standa undir kröfum í búið. Það á líka að gilda um Icesave en þar sem um innlánsbanka var að ræða þá kemur einnig til innistæðutryggingasjóður og það sem í honum var.
3. Vegna eðlis þess sem gerðist og ábyrgðar íslenska fjármálaeftirlitsins má vel vera að rétt sé að Íslendingar sem þjóð taki þátt í kostnaði við mistök Breta og Hollendinga - þessi þáttur er pólitísk ákvörðun. Þar með er ekki sagt að við eigum að opna buddu íslenskra skattgreiðenda upp á gátt og bjóðast til að borga bara allan brúsann með háum vöxtum!
4. Það að íslensk stjórnvöld undirrituðu eitthvert minnisblað um greiðslu Icesave "skuldarinnar" þegar þau voru alveg upp við vegg rétt eftir hrunið, með hrunið bankakerfi í fanginu, með hryðjuverkalög Breta á bakinu o.fl. er engan veginn grundvöllur að samkomulagi um að við borgum allan brúsann.

Því miður hefur verið afar illa haldið á hagsmunum Íslendinga alveg frá hruninu, að ekki sé talað um aðdragandann. Nú er mál að linni og að allir stjórnmálaflokkarnir leggist á eitt að laga klúðrið eftir sig og standi a.m.k. saman um þetta mál hvað sem öðru líður. Þetta er mórölsk krafa þjóðarinnar svo að þessir sömu flokkar öðlist hugsanlega eitthvað trúnaðartraust!

Loksins örlar á því að Steingrímur Sigfússon sjái upp úr þeim táradal sem ríkisstjórnin hefur verið í í þessu Icesave máli og sé að átta sig á því að við eigum að fagna því að fá stuðning við okkar málstað.

 Ekki mun ég taka þátt í því að dæma ríkisstjórnina eða stjórnarmeirihlutann vegna þess sem unnið hefur verið undanfarna mánuði. Þetta er ekki auðvelt hlutverk en núna þurfum við að snúa bökum saman, hætta öllum hráskinnaleik og koma okkur í gegnum þetta.

	Ríkisstjórnin í vandræðalegri stöðu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt